درست بعد از اینکه متولد شدیم با هر نفسی که می کشیم

یکقدم به مرگ نزدیکتر میشویم .  بدبختانه برخلاف گفته شیخ سعدی نه

« ممد حیات است نه مفرح ذات »

 شکسپیر فرموده : بودن یا نبودن مسئله این است »

لطفا به ایشان بفرمائید : رها تنها گفت : بودن یا نبودن

مسئله نیست ، مسئله چگونه بودن است »

  ای فدای تو همه دنیای من 

 هستی من ،نیستی من ،

 همه شعرهای من

 واژه را تکرار کن زیبا صنم

 که تو هم دردی و هم درمان ن

گفت : بنیاد جهان به خیر نهاده است خدا

گفتم : پس شر را چه کسی داده به ما ؟

گفت لب فروبند و ، بیهوده  مگو

راضی باش به آنچه داده است خدا

 اعتراف می کنم حتی فیس بوک هم نتوانست مرحمی بر

 تنهایی ما باشد . تنهائی ما همچنان یک بلای آسمانی است

و مثل سابق پابر جا . راستی چرا ؟

 خواهش داریم یه جوانمرد پیدا بشه به هم نحوه زیاد شدن بازدیدو

 یاد بده .                            مچکریم :امضاء من و وبم

دست طوفان

قایق را شکست

ماهیگیر

از خشم دریا ترسد

ولی افسوس

 بی تردید آخرین دلاور این سر زمین کهن ، لطفعیخان زند است 

که به فرمان یک خواجه مکار ،به بدترین وضع کشته می شود .

این دوبیت زبان حال اوست :

 یارب ستدی ملک ز دست چو منی

دادی به مخنثی ، نه مردی نه زنی

از گردش روزگار معلومم شد

پیش تو ،چه دف زنی،چه شمشیر زنی

 رئیس جون  این هم خواهد گذشت .

 حالا هی فرت و فرت مارا از لیست وبلاگهای بروز شده بیرون کن

 نیز اینهم بگذرد

می ، خوردن من حق از ازل میدانست

گر می نخورم علم خدا جهل بود

 شک ندارم خیام دربیت فوق ،ملموس و بدون هیچ چشمداشت

خدا را به بزرگی یاد نموده و آگاهانه ستوده است . بی شک وقتی

از خداوند متعال به بزرگی و دانائی یاد می نماید ، ستایش وی

مانند برخی ،کاسبکارانه یا چاپلوسانه نیست . زیرا اعتراف می کند

می ، می نوشد ولی با استدلال ومنطقی که مخصوص فیلسوفان

 است به دانائی خدا نیز اشاره می نماید اما با رندگی اضافه می کند

وقتی خدا دانای مطلق است پس میلیاردها میلیارد سال قبل از اینکه

وی قدم به هستی بگذارد میدانسته خیام میخواره خواهد شد .بنابراین

اگر خیام در زندگی  می ننوشد علم خدا نه تنها علم نیست بلکه جهل

 مرکب است .

ترکم مکن تو بهر او

چون آب در جوشم مکن

بهر خدا ای نازنین

خصم را سیه پوشش بکن

 ای رفته به قهر از بر من

بازآ و همیشه مهربان باش

مسکین دل من ، بدون ماواست

بازآ وبراین دل آشیان باش

 مرا از غم مترسانید

من فرزند پائیزم

 باور کن تنهائی وبی همزبانی بیشتر از هر چیزی زجرم میدهد .

 نه ، نه ،نه تصور نکن محبت گدائی می کنم . نه  من دنبال

محبت هم نیستم . شاید بپرسی : پس چه مرگته ؟ چی دنبال

چی هستی ؟  من در به در دنیال یک همزبانم ، همزبانی که

با من لا اقل تا حدودی همفکر باشد . بنظر تو ، من ازاین دنیا

توقع زیادی دارم ؟

ما همیشه باهم خواهیم بود .      بترکه چشم حسود

   بی تردید عشق ورزیدن  نیاز کلیه موجودات است . بی شک من به

تو نیازمندم . پس خواهش دارم همواره کنار من بمان ای تنها نیازمن .

 جان مادرتن به سرعت نام وبلاگ بروز شده مارا از لیست خارج نکنید .

   اکثر عرفای مسلمان معتقدند  تنها وجود حقیقی در عالم  خداست

  دیگر موجودات وجود حقیقی نیستند بلکه مظاهر وسایه ای از خدا

 هستند . اینکه بابا طاهر می گوید :

 به هر جا بنگرم کوه و در دشت

نشان از روی دلجوی تو بینم

یک ندای عارفانه وبازگو کننده اعتقاد راسخ وخلل ناپذیر

یک ازعارفانیست که

معتقدند هر آنچه  وجود دارد نشان از روی دلجوی اوست ولاغیر .

عرفا برای تفهیم اعتقاد خود به دیگران نظریه آینه را پیش می کشند

و می گویند : شخصی را در نظر بگیرید که مقابل آئینه های محدب و مقعر

ایستاده است طبیعتا آنکه مقابل آئینه ایستاده یکی است در حالی

که تصاویر مختلف و ده ها جلوه  گوناگون از وی در آینه های محدب

و مقعر به وجود آمده است اما این تعدد تصاویر در ذات او نخواهد بود .

به اعتقاد من این استدلال خالی از اشکال نیست زیرا چنانچه کسی

که مقابل آینه ایستاده به چپ ویا راست بچرخد تصاویر وی نیز همراه

وی به چپ وراست خواهند چرخید .

 از اینکه جهت مطالعه مطلب وقت گذاشتید  .......      ....  متشکرم

 باور کن  من بعد از دیدن تو ، هیچ وقت تنها نبوده ام 

زیرا خیال تو همواره با من است . این مونس دقایق زندگی من ،

حتی برای یک لحظه مرا ترک نکرده است .

 میدانم تو بزودی مرا از دفترخاطراتت هم حذف خواهی کرد .

 افراموش نکن ،من همواره بیاد تو خواهم بود .

  گفته بودم چو روم باز نگردم هرگز

 چه کنم این دل شیدا نرود جای دگر

 عهد بشکستم و از یاد ببردم پیمان

آفرین بر من و بر توبه شکن های دگر

تاریکی  تا انتهای

مغرب را

سیاه پوش کرد

خورشید غمزده

رفت

تا در آنسوی زمین

 تولد روشنائی را

جشن بگیرد

  از تنهائی وبی همزبانی فریاد

آقا ، خانم ، ما تمام قد حضور شما را خیر مقدم عرض می کنیم

و امیدواریم از مطالب وب ما خوشتان بیاید و البته نظر بگذارید .

 از حضور گرم شما کمال تشکر را داریم .   با تشکر . من وبم

 آقایان ، خانم ها سبح نیمه ابری شما به خیر وخوشی

 اینجا شیراز است . ساعت دقیقا 11/30 صبح ، هوا

 خیلی سرد است . زمین بعضی مناطق یخ زده است .

لطفا در صورت امکان بفرمائید در شهر شما چه خبر

است ؟ راستی ساعت چند است ؟

 آری ، آری من گناهکارم ولی

 میدهد این غصه آزارم ولی

گر قضا فرمانده انسان نبود

ما کجا و ذکر الله هو کجا

ما کجاوآن کمان ابرو کجا

این یکی پیوسته هست در فکر نان

آن یکی در فکر عشق است در جهان

این یکی روز و شب است دنبال کار

آن یکی هست در پی عیش و شکار

در بیابان در پی آهوست او

در خیابان هست دنبال غزال

این یکی بیچاره هست و خون جگر

آن یکی دارد سر سیخش جگر

من نمیدانم از این دو زندگی

خالق این زندگی هست باخبر

  نوشته بالا را باید به حساب لحظاتی از عمر گذاشته

 که انسان ناخود آگاه به فکر فرو میرود واضح است

که سوالات وتخیلات آدمی هیچ ربطی به خداوند رحمان

ورحیم ندارد .

 ابریق مرا شکستی ربی

بر من در عیش ، تو بستی ربی

بر خال فکندی می گلگون مرا

خاکم به دهن  مگر تو مستی ربی

 از زمانی که رسول مکرم اسلام شبانه ، کعبه و بیت المقدس را

 بهم پیوند زد و به عرش برده شد ودر حضور خداوند از بین شیر

 وشراب ، نوشیدن شیر را برای مسلمانان  انتخاب نمود

 از آن پس به فرمان خداوند، شراب بر مسلمین حرام شد .

بنابراین لازم می آید دیگر چنین کلمات راه جهنم صاف کنی

 در فرهنگ لغات مسلمین وجود نداشته باشد . پس چه اتفاقی

رخ داده که شاعران مسلمان چنین گستاخانه و بدون کوچکترین

 ایهام و پرده پوشی از می معشوق سخن می گویند ؟ چرا پس از

 گذشت قرنها هنوز واژه  می از فرهنگ لغات مسلمین حذف نشده

است ؟ چرا حافظ می گوید : پنهان خورید که تعزیر می کنند ؟

                             این بحث ادامه دارد

 نشان ازبی نشانم دادی ای دوست

                                     نشان از بانشانت می دهم من

نشان  از خالق  نواع  هستی

                                     ولیکن  مهربانت  می دهم من

نشان از یک خدای  حی و حاضر

                                     ولیکن بی مکانت می دهم من

مگو دوزخ شده لبریز از انسان

                               که در جنت ،نشانت می دهم من

بیا اله بگو از حق تو مگریز

                             که در جنت مکانت می دهم من

دگر از عشق و وفا هیچ نگویید سخن

 این سخن تکراریست .

  فکر اینکه دکتر شریعتی خوب و نازنین گفته باشد : دنیا را بد ساختند »

  مدتی است سراسر وجودمان را با آتش کشیده  . زیرا ایشان در دوران

 حیات یکی از توریسین ها و مداحان ،آفرینش( جهان نیکو ) بودند . حالا چرا 

 بخاطر یک عشق بی ارزش زمینی ، چنین ابراز نظر فرموده اند ، به جان ننه جان

 ما بی گناه وتقصیریم . تعجب ما از این جهت است که سخن ایشان بسیار فراتر

و نامیدکننده تر از رباعیات خیام است .زیرا اگر خیام می فرماید :

 گر آمدنم به خود بدی ، نامدمی

 ور نیز شدن به من بدی ، کی شدمی

 به آن نبدی که اندراین دیر خراب

 نه آمدمی نه بدمی نه شدمی ؟

البته جناب حافظ شیرازی هم با عنایت به چنین رباعیاتی فرموده اند :

« من ملک بودم و فردوس برین جایم بود

آدم آورد به دیر خراب آبادم  »

در حالی که جناب استاد مطهری در کتاب عدل الهی ، در خصوص این جهان

فرموده اند : از این بهتر نمی شود »

 در مورد رباعیات خیام ودیدگاه وی از جهان آفرینش  گفته اند :

 خیام یک فیلسوف بد بین و هر هری مذهب بوده  .

 جناب حافظ هم که در غزلهایش ضد ونقیض بسیاری وجود دارد بنابراین  چنین

ابیاتی را میتوان به حساب تناقضات در دیوان حافظ محسوب نمود .

 اما در مورد دکتر شریعتی ناشر شور وشوق دینی و مداح اهل بیت

چه میتوان گفت ؟       لطفا به متن زیر عنایت فرمائید

 به این تصویر نگاه کنید گویا گفته : جووووون .

 گویا گروهی از برادران مسلمان ما که اشعری مذهب هستند اعتقاد دارند هر

گاه خداوند به جای پاداش به نیکو کاران آنان را کیفر دهد و به دوزخ اندازد عین

ثواب است زیرا هر عملی که از طرف خدا صورت پذیرد نیکوست . به عبارت دیگر

جبریون معتقدند هرعملی از  جانب خدا باشد خوب است حتی اگر نیکو کاران

ومومنین را به دوزخ وبدکاران را داخل بهشت نماید . در مقابل این عقید ، شیعه

معتقد است خداوند عادل است به این معنی که از جانب خدا هرگز عملی بر

خلاف عدل بروز نخواهد نمود . با این وصف از اشعار شاعران ایرانی میتوان چنین

نتیجه گرفت که اکثر آنها در افکار پیرو نظرات اشعری هستند .

 در صورت پسند دوستان این بحث ادامه دارد

 بازهم  شب ، بازهم تنهائی،  بازهم سکوت هول انگیز و پر هراس .

 بازهم فکر تو برای لحظه ای رهایم نمی کند . بازهم من هستم و

 تنها یادگاری که بعد ازتو برایم عزیزتر از همه چیز است . بازهم

امشب مشغول مرور خاطرات گذشته هستم . مثل دیشب یا 

پریشب و شبهای دیر پای گذشته . حکایت غریبی است قصه

عشق من به تو که هرشب  تا دل صبح در غم فراقت اشگ

میریزم . عجیب است نه ؟ بله قبول دارم زیرا نه تنها عجیب بلکه

دیوانگی غریبی هم هست .

 برف میبارد بروی سنگ و خارا سنگ

 برف می بارد فرسنگها فرسنگ

 امروز پس از چند سال که برف با مردم شیراز قهر کرده بود راس ساعت 10/30

بالاخره با مردم شیراز آشتی نمود و بدون عذر خواهی شروع به روبوسی با

عابران کرد . اینک در گوشه گوشه شهر ، دخترکان سپید جامعه و لوند شتا ،تن

نم دار و لغزنده خود را بی هیچ چشم داشت به رهگذران عرضه می کنند .

        اگر میتوانی یک دروغ بزرگ بگو  که من باور کنم جایزه اش را هم

       خودت تعین کن .

  ما با کلی بدبخنی موفق شدیم یک تک نیرانداز آمریکائی زبان نفهم اجیر کنبم

  حالا هرکه جرات داره بدون درج نظر وخاطره نویسی وب را ترک کنه .

ای کهنه دریچه ای که عمریست

افسون شده ای به کنج دیوار

از خاطره ها برفته ای تو

زنگار زدی به حکم دادار

آنروز که نو و تمیز بودی

بر صورت تو نبود زنگار

اینک به روزگار پیری

افسوس مخور که گشته ای زار

یکروز چنان بودو یکروز چنین است

یکروز به گلخانه یکروز به بازار

به عاقبت خویش ودلدار نیندیش

شاید برسی جای دگر باز به دلدار

 اسطوره ها طی تاریخ شکل گیری خود  گاه قداستی بیش از حد یافته وگاه نیز

 قدرت و قداست خود را از کف  داده اند گاه نیز به آرامی و به گونه ای مرموز

تغییر ماهیت داده اند حتی گاه به شکلی عجیب مفقود شده اند .حدود قداست

وقدرت اسطوره ها نسبت به ایمان انسان بدوی روبه فزون، یا کاستی بوده است .

بدیهی است که هرچه انسان بدوی به سمت علم ، فلسفه و دانش کشش

بیشتری در خود احساس می کرد وشوق وذوق آموختن اورا به وجد می آورد

به همان میزان از قدرت و قداست اساطیر و اسطوره ها کاسته می گشت.

و انسان هوشمند در میافت  باید به سوی قدرتی متایل شود که بی ظهور

 وافول است . قدرتی که ایمان یا بی ایمانی انسانها ، خللی در قدرت و

 قداست وی ایجاد نخواهد کرد .