بی تردید اگرافلاطون پایه گذار عارفان در جهان نباشد نامی ترین
عارف جهان هست . او معتقد بود جهانی که اینک تماشاگه ما
است سایه ای از یک جهان واقعی می باشد . وی در نظریه
جهان (مثل) خود می گوید ما سایه ای از حقیقت هستیم نه
خود حقیقت . ابراز این نظریه باعث شد نامی ترین شاگرد وی یعنی ارسطو
شدید ترین حملات را متوجه استاد نماید . نظرشما در این خصوص
چیست ؟ آیا شما انسان را سایه حقیقت میدانید ؟ یا اینکه انسان
را یک حقیقت غیر قابل انکار می پندارید ؟
نظرات شما عزیزان: